ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου
Προς τον Ιερόν Κλήρον, τις Ευλαβέστατες Μοναχές
και τον ευσεβή λαόν της Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου
Αγαπητοί μου,
Μέσα σε ατμόσφαιρα αβεβαιότητος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και με έντονη την ανησυχία από την εξέργεση των αραβικών λαών και της γενικότερης παγκόσμιας αναταραχής, εορτάζουμε και φέτος με σφιγμένη ίσως την καρδιά για όσα συμβαίνουν και στη δική μας την πατρίδα και στα σπίτια μας, τα Χριστούγεννα. Τη μεγάλη αυτή γιορτή για την Εκκλησία μας, την Ορθοδοξία, αλλά και προσωπικά για τον καθένα μας.
Ίσως, επειδή πέρασαν τόσοι αιώνες από το μεγάλο αυτό γεγονός της επιφανείας του Κυρίου μας στη γη, να νομίζουμε ότι όλα τότε ήσαν τέλεια και χωρίς προσκόμματα. Επειδή έτσι τα παριστάνουν η αναγεννησιακή διανόηση, η ζωγραφική, το θέατρο, η γλυπτική. Όμως ο Κύριός μας γεννήθηκε σ΄έναν κόσμο άστατο, εμπόλεμο, αναρχούμενο, άδικο, φτωχό , μίζερο. Ρωμαϊκής κυριαρχίας και επιβολής της δύναμης των όπλων. Ακριβώς όπως είναι ο δικός μας. Κι όλα αυτά δεν είναι κόσμος, δηλαδή κοσμιότης, αλλά ακοσμία, αναρχία. Κι όμως ο μικρός νεογέννητος Χριστός από την πρώτη στιγμή της παρουσίας Του στη γη έφερε τη γαλήνη, την ηρεμία, την αλλάγη. Στο περιβάλλον, στους ανθρώπους, στους αγγέλους. Σε γη και ουρανό. Στα ύψη και στα βάθη. «Και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Για παράδειγμα ο Ιωσήφ ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος. Δεν ήθελε να παραδειγματίσει, να εγκαταλείψει την Θεοτόκο. Γι΄αυτό και εδέχθη με ταπείνωση την εντολή του αγγέλου που εφάνη στο όνειρο του. Και ηρέμησε και ωφελήθηκε σκύβοντας την κεφαλή του στο θέλημα Εκείνου προστατεύοντας αυτή και το παιδί της.
Η Παρθένος Μαρία σιωπηλή γίνεται το όργανο της χάριτος του Θεού και μέσα από τους διωγμούς και τις εξορίες, δέχεται και διατηρεί πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής. «Κύριε, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» έλεγε.
Οι αγραυλούντες ποιμένες εκστατικοί γονατίζουν μπροστά στο θαύμα του νεογέννητου Κυρίου και δέχονται την καλήν αλλοίωσιν της δεξιάς του υψίστου.
Οι μάγοι ιδόντες τον αστέρα στη Βηθλέεμ όν είδον εν τη ανατολή εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα.
Και οι άγγελοι επιβεβαίωναν από τον ουρανό το θαύμα, ψάλλοντες «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Αδελφοί μου,
Στη ζωή μας σήμερα ζούμε μια ανατροπή. Ήλθαν τα πάνω κάτω. Με γρήγορους ρυθμούς άλλαξαν όλα. Ανετράπησαν. Οι συσχετισμοί δεν ισχύουν πια. Γιατί; Γιατί βλέπαμε αλλά δεν θέλαμε να δούμε μπροστά μας την αλήθεια. Ακούγαμε αλλά κάναμε τους αδιάφορους. Τα ενδιαφέροντα μας ήταν άλλα. Οι σύγχρονες σειρήνες μας παρέσυραν σαν τον Οδυσσέα. Νομίζαμε ότι οι σωτήρες μας είναι οι Ευρωπαίοι και ξεχάσαμε τον ένα και μοναδικό Σωτήρα, τον Κύριον μας Ιησού Χριστόν. Νομίζαμε ότι οι αριθμοί των εκατομμυρίων θα μας σώσουν και ξεχάσαμε τη μονάδα που πράγματι βγάζει από τα αδιέξοδα. Τον Κύριο και Θεό μας. Έτι έν σοι λείπει , θα μας έλεγε ο μέγας Διδάσκαλος . Όλα τάχετε αλλά σας λείπει το ένα. Το αληθινό. Η αγαθή μερίδα της Μαρίας.
Προσθέταμε, πολλαπλασιάζαμε, διαιρούσαμε, αφαιρούσαμε. Κάναμε προϋπολογισμούς και απολογισμούς. Και τι καταφέραμε; Να βάλουμε στη ζωή μας όλα τα άχρηστα εκείνων που τεχνηέντως μας τα σέρβιραν .Να πτωχεύσουμε κυριολεκτικά όχι μόνο από χρήματα, αλλά και από τον πνευματικό μας πλούτο. Την πίστη. Τις παραδόσεις μας. Η ζωή μας αντί να γαληνεύει με τα τόσα αγαθά που είχαμε και που μας σέρβιραν οι ξένοι, οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας, έγινε πιο δύσκολη, περισσότερο άστατη, πιο ανήσυχη. Τραγικοί δεσμώτες καταντήσαμε όπως ο Προμηθέας.
Αδελφοί μου,
Εμείς οι Έλληνες είμαστε ένας υπερήφανος, όμορφος, γενναίος απροσκύνητος όμως και λίγο παράξενος λαός. Κι όμως γονατίσαμε και προσκυνούμε τα είδωλα της χωρίς Χριστό Ευρώπης. Δεχθήκαμε το ευρώ για τη δήθεν σωτηρία μας και αφήσαμε τη σοφία της Αθηνάς, του Περικλή, του Σωκράτη, των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας, τη γενναιότητα του Μεγαλέξανδρου τις προτροπές του Αποστόλου Παύλου που μας συμβουλεύει: «Προχωρείτε μη ως άσοφοι, αλλ΄ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» Ναι, καταντήσαμε κυριολεκτικά άσοφοι. Γιατί; Όλα τα διαλύσαμε, όλα τα απεμπολίσαμε. Αφήσαμε τους άσχετους και ανιστόρητους να μας σέρνουν όπου θέλουν. Να μπουν στα ενδότερα της προσωπικής, πνευματικής και της κοινωνικής μας ζωής. Να αλλοιώσουν και να διαφθείρουν τις οικογένειες και την κοινωνία μας, τα Σχολεία και
τα Πανεπιστήμια. Και να τώρα η ζωή μάς εκδικείται, ή καλύτερα μας επαναφέρει στην τάξη, στην ουσία, στις ρίζες μας, στην αλήθεια.
τα Πανεπιστήμια. Και να τώρα η ζωή μάς εκδικείται, ή καλύτερα μας επαναφέρει στην τάξη, στην ουσία, στις ρίζες μας, στην αλήθεια.
Αδελφοί μου,
Έχουμε σαν λαός εκτός από τις φυσικές ομορφιές, αιώνια στηρίγματα, αιώνια πρότυπα: Χριστόν, Εκκλησία, Πίστη, Πατρίδα, όμορφες εορτές, παραδόσεις, Παπάδες, διάκους, ψάλτες, μοναχούς και μοναχές, μοναστήρια, Αγιον όρος, ταπεινά ξωκλήσια. Έχουμε ότι μπορεί να θρέψει αιώνια την ψυχή μας. Βλέπετε διαγράψαμε κάθε τι το παραδοσιακό και ως άλλοι νεόπλουτοι τρέχουμε ξωπίσω από τα Super, τα υπέρ για να ικανοποιηθούμε.
Όμως οι σύγχρονοι, οι ξένοι Ηρώδες, Βασιλιάδες και Πρωθυπουργοί που «θυμώνουν λίαν και ταράττονται σφόδρα» μόνο καταστροφή φέρνουν. Γι αυτό σήμερα ο αναστεναγμός: «Φωνή και θρήνος και κλαθμός και οδυρμός» ακούγεται από παντού όπως τότε στη Ραμά με τη Ραχήλ .Κλαίμε και οδυρόμεθα όχι γιατί κοντεύουμε να «πιάσουμε πάτο» όχι για λάθη των άλλων και την υστεροβουλία μας, αλλά για τα λάθη τα δικά μας. Για την απερισκεψία μας, την αστοχία μας. Για την εμπιστοσύνη που δείξαμε στις ψεύτικες υποσχέσεις τους. Για τις αμαρτίες μας. Και μετανοούμε ειλικρινά. Ναι, μπροστά στο νεογέννητο Χριστό μετανοούμε ειλικρινά.
Αδελφοί μου,
Μη φοβείσθε.
Έρχεται και πάλιν ο άγγελος του Θεού να μας πει «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ». Γεννήθηκε ο Εμμανουήλ που σημαίνει ότι μαζί μας είναι ο Θεός. Γεννήθηκε ο Ιησούς που σημαίνει ότι «αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».
Αδελφοί μου,
«Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε. Χριστός επί γης υψώθητε». Αυτός μόνο μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα. Να μας ανεβάσει από τα γήϊνα στα ουράνια, από τα ανθρώπινα στα θεία, από τα υλικά στα υπερκόσμια.
Αδελφοί μου,
Ο Μ.Βασίλειος στο δεύτερο λόγο του περί του Βαπτίσματος γράφει: «Τω Χριστώ τω τα ρήματα του Πατρός ημίν απαγγείλαντι, αναγκαίον πιστεύειν και σωτήριον, ως τέκνα τοις γονεύσι, και παιδία τοις διδασκάλοις».
Αν δεν απορρίψουμε οι άνθρωποι «του αιώνος τούτου του απατεώνος» την εγκόσμια σοφία, τις ατελείωτες ενασχολήσεις και τις υπερβολικές υλικές επιδιώξεις δεν θα φτάσουμε ποτέ στην πίστη του Αποστόλου Παύλου πού έγραφε: «Σοφίαν λαλούμεν εν τοις τελείοις. Σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων, αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω τω αποκεκρυμμένω».
Αδελφοί μου και παιδιά μου αγαπητά,
Καλά Χριστούγεννα, ευλογημένα, αληθινά, με Χριστό γεννημένο στην ψυχή και τη ζωή μας και όλα τα προβλήματα μ’ Εκείνον οδηγό ξεπερνιούνται.
Με ευχές και αγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
