ΕΡΩΤΗΣΗ Νο3 ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ

                                         ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

  Μπορούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να μάς υποδείξουν ή να μάς προσκομίσουν χειρόγραφο κώδικα τής Καινής Διαθήκης που να αναφέρει το όνομα ‘Ιεχωβά’;

                                    ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥ

   Το τρίτο σας ερώτημα είναι αν μπορούμε να προσκομίσουμε χειρόγραφο κώδικα της Καινής Διαθήκης που να αναφέρεται το προσωπικό όνομα του Θεού Ιεχωβά.

Με αυτή σας την ερώτηση δείχνετε ότι δεν πιστεύετε καν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Μάλλον ερευνάτε πολύ λίγο. Διαθέστε περισσότερο χρόνο στις έρευνές σας και δεν θα χρειάζετε να ρωτάτε.

Επειδή αυτό το θέμα είναι τεράστιο δεν μπορούμε να περιλάβουμε όλες τις πληροφορίες σε αυτήν την επιστολή, έχουμε όμως αυτό το τεύχος που συνοδεύει αυτήν την επιστολή, «ΤΟ ΘΕΙΟ ΟΝΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» και ασχολείτε αποκλειστικά με αυτό το θέμα, με αποδείξεις και ντοκουμέντα, απαντά σε όλες τις ερωτήσεις σας σχετικά με το όνομα του Θεού.

                         ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ        

                                       ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ

   Αγαπητέ κύριε Κάλλιο, η απάντηση εις την συγκεκριμένη ερώτηση ήταν πολύ απλή, αρκεί να είχατε την διάθεση να παραδεχθείτε ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ τέτοιος κώδικας, κάτι βεβαίως που η ίδια η Σκοπιά αναγκάζεται να παραδεχθεί!

«Ένας λόγος είναι ότι έως τώρα δεν έχει βρεθή κανένα αντίγραφο αρχαίου χειρογράφου που να περιέχη το θείον όνομα στην πλήρη μορφή του» (Σκοπιά, 15.11.1971, σελ.677)

«Είναι αλήθεια ότι κανένα από τα υπάρχοντα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα της «Καινής Διαθήκης» δεν περιέχει το προσωπικό όνομα του Θεού» (Σκοπιά, 01.03.1991, σελ.28).

   Οι Απόστολοι, όπως και οι Εβδομήκοντα μεταφραστές τής Παλαιάς Διαθήκης, ως επί το πλείστον ονομάζουν τον Θεό με την Ελληνική λέξη ‘Κύριος’, η οποία σημαίνει ‘ο έχων κύρος’, ‘ο έγκυρος’, ‘ο γνήσιος’, ‘ο πραγματικός’, ‘ο αληθινός’. Αυτό δηλαδή που σημαίνει και η Εβραϊκή λέξη Ιεχωβά ή Γιαχβέ! Επιπλέον δε, η Ελληνική λέξη ‘Κύριος’, πλουσιωτέρα τής Εβραϊκής σε έννοια, σημαίνει τον κύριο τού ουρανού και τής γης, τον Παντοκράτορα! Επίσης οι Απόστολοι, μετέφρασαν κι άλλα κύρια ονόματα ώστε να γίνει κατανοητή η έννοιά τους: π.χ. το ‘Κηφάς’ σε ‘Πέτρος’ (Ιωάν. α:43) και το ‘Ταβιθά’ σε ‘Δορκάς’ (Πράξ. θ:36, 39).

   Αγαπητέ κύριε Κάλλιο, εμείς οι Ορθόδοξοι το όνομα τού αληθινού Θεού το έχουμε αναγράψει (μεταφρασμένο βέβαια) σε ΟΛΕΣ τις εικόνες εις το φωτοστέφανο τού Χριστού. Άρα, τουλάχιστον, δεν μπορείτε εσείς οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να μάς κατηγορείτε ότι δήθεν αποκρύπτουμε το συγκεκριμένο όνομα, όπως κάνουν αρκετοί εξ υμών. Το γιατί το έχουμε διατηρήσει μεταφρασμένο, και όχι εις την Εβραϊκή του προφορά, οφείλεται εις το γεγονός, ότι ο ΙΔΙΟΣ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης πρώτος μετέφρασε το συγκεκριμένο όνομα όπως θα διαπιστώσουμε κατωτέρω!

    Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΒΑΒΕΛ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

   Λέτε επίσης εις την απάντησή σας, ότι ερευνούμε πολύ λίγο γι’ αυτό τον λόγο, υπονοείτε, ίσως δεν γνωρίζουμε ότι ‘το όνομα τού Θεού είναι Ιεχωβά’. Εσείς που ερευνάτε περισσότερο από εμάς είστε απολύτως σίγουρος, ότι η Σκοπιά πιστεύει ότι το όνομα τού Θεού είναι Ιεχωβά; Το έχετε ερευνήσει καλά το θέμα; Εμείς λοιπόν θα σάς προσκομίσουμε ορισμένες Σκοπιές (έχοντας υπογραμμίσει βασικές έννοιες) και θα σάς αποδείξουμε τί κατά βάθος σύγχυση διακατέχει τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, και θα βγάλετε εσείς και όλοι οι αδελφοί σας, που θα τύχει να διαβάσουν τις απαντήσεις τής Ιεράς Μητροπόλεως, τα συμπεράσματά σας.

      Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΗ

«Όλα τα προηγούμενα χρησιμεύουν στο να δείξουν ότι και σήμερα η ακριβής προφορά τού ονόματος τού Θεού είναι αβέβαιη» (Αγιασθήτω το όνομά σου, έκδ.1961, σελ.21).

«Επίσης, η ακριβής προφορά του ονόματος του Θεού όπως επροφέρετο στην Εβραϊκή γλώσσα της εποχής του Μωυσέως δεν είναι τώρα γνωστή» (Σκοπιά, 15.04.1974, σελ.247).

«Μερικοί λόγιοι προτιμούν να λένε «Γιαχβέ», αλλά δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε ποια είναι η σωστή προφορά» (Σκοπιά, 01.04.1984, σελ.5).

«Το γεγονός είναι ότι, ενώ ο Θεός διαφύλαξε τον τρόπο γραφής του ονόματός του, «ΓΧΒΧ», πάνω από 6.000 φορές στην Αγία Γραφή, δεν διαφύλαξε την προφορά του, όπως την άκουσε ο Μωυσής στο Όρος Σινά. (Έξοδος 20:2, ΜΝΚ) Συνεπώς, η προφορά δεν είναι τώρα το πιο σπουδαίο πράγμα» (Σκοπιά, 01.03.1991, σελ.29).

   Κι εφόσον η πραγματική προφορά τού ονόματος είναι άγνωστη πώς εννοείται να εξαρτάται η ζωή μας από ένα όνομα τού οποίου αγνοείται η ορθή προφορά; «Η ζωή μας εξαρτάται από την ακριβή γνώση τού ονόματος τού Ιεχωβά» (Σκοπιά, 1953, σελ.51). Τί παράλογα κι εξωφρενικά πράγματα είναι αυτά;

       Η ΠΙΟ ΟΡΘΗ ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ‘ΓΙΑΧΒΕ’

«Παρά ταύτα, είναι σχεδόν βέβαιον ότι το όνομα του Θεού αρχικά επροφέρετο ‘Γιαχβέ’ (στη λέξη ‘Ιεχωβά’ το γράμμα ‘Γ’ παρίσταται με ‘Ι’). Η ‘Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία’ λέγει: ‘Τώρα είναι γενικά παραδεδεγμένο ότι Ιαχβέ (Γιαχβέ) είναι η ορθή προφορά’. Η ‘Παγκόσμια Ιουδαική Εγκυκλοπαιδεία’ λέγει: ‘Γιαχβέ’ είναι η πιο πιθανή μεταγραμμάτισις του αρχαίου Εβραικού ονόματος του Θεού’. Ο Βιβλικός μεταφραστής Ι.Β. Ρόδερχαμ είπε: ‘Η ορθή προφορά φαίνεται να ήταν Γιαχβέ’. Η ‘Καθολική Εγκυκλοπαιδεία’ αναφέρει: ‘Ιεχωβά, το κύριον όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη...Παρεμβάλλοντος τα φωνήεντα του Ιαβέ (της Σαμαρειτικής προφοράς) στο πρωτότυπο Εβραικό συμφωνητικό κείμενο, έχουμε την μορφή Ιαχβέ (Γιαχβέ), η οποία γενικά έχει γίνει παραδεκτή από τους νεώτερους λογίους ως η ορθή προφορά του Θείου ονόματος’. Η Επιτροπή της Βιβλικής Μεταφράσεως Νέου Κόσμου εδήλωσε: ‘Μολονότι διατιθέμεθα να θεωρήσωμε την προφορά ‘Γιαχ-βέ’ ως την πιο ορθή, διετηρήσαμε τη μορφή ‘Ιεχωβά’ λόγω της εξοικειώσεως του λαού με αυτή από τον 14^ον αιώνα. Άλλωστε, αυτή διατηρεί, εξίσου με τις άλλες μορφές, τα τέσσερα γράμματα του τετραγραμμάτου ‘ΓΧΒΧ’» (Σκοπιά, 1960, σελ.502).

«Το αμφιλεγόμενο ζήτημα είναι κατά πόσον ο τύπος ‘Ιεχωβά’ αποτελεί κατάλληλη προφορά του ονόματος του Θεού. Αυτή η διαμάχη μαίνεται επί εκατό και πλέον χρόνια. Σήμερα, οι περισσότεροι λόγιοι φαίνεται ότι κλίνουν προς το δισύλλαβο τύπο «Γιαχβέ» (Σκοπιά, 01.02.1999, σελ.30).

«Σήμερα πολλοί Εβραίοι λόγιοι προτιμούν την προφορά Γιαχβέ ως την πραγματική προφορά. Ωστόσο, από πλευράς συνέπειας, ορθότερη είναι η προφορά Ιεχωβά. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή η προφορά Ιεχωβά είναι αποδεκτή εδώ και αιώνες» (Ξύπνα, 08.02.1999, σελ.8).

   Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από όλα τα ανωτέρω; Την επίσημη παραδοχή τής Εταιρίας Σκοπιά, ότι τελικά, συμφώνως προς τούς περισσοτέρους ειδικούς, η ορθή προφορά τού ονόματος τού Θεού δεν είναι ‘Ιεχωβά’ αλλά ‘Γιαχβέ’; Το ότι τελικά επιμένει εις την εσφαλμένην προφορά τού ονόματος τού Θεού λόγω εξοικειώσεως τού λαού με αυτήν; Με άλλες λέξεις επιμένει εις την εσφαλμένη προφορά λόγω...ανθρωπίνης παραδόσεως; (!!!) Μα η Σκοπιά δεν είναι αυτή που κατηγορεί την Εκκλησία τού Χριστού, ότι έχουν εισβάλλει και τηρούνται ανθρώπινες παραδόσεις; Και τελικά, από την ίδρυσή της έως σήμερα κατ’ ουσίαν κηρύττει ΚΑΙ ΑΥΤΗ ανθρώπινες παραδόσεις;

   Όλες αυτές οι Σκοπιές, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, δεν διατυμπανίζουν ότι η ακριβής προφορά τού ονόματος τού Θεού είναι άγνωστη, ότι δεν υπάρχει τρόπος να την γνωρίζουμε, ότι τελικά η προφορά ‘Γιαχβέ’ είναι η πιο ορθή, κι ότι εφόσον δεν έχει διαφυλαχθεί η ορθή προφορά , τότε αυτή δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα;

                                         Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

     Επίσης, εις πολλούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν είναι γνωστό, ότι παλαιότερα το ‘φως’ που προερχόταν από ‘τον αγωγό τού Ιεχωβά’ έλεγε, ότι πρέπει να κηρύττουν εις τον κόσμο ότι ο Θεός έχει...πολλά ονόματα!!! Δυστυχώς δια τον συγκεκριμένο ‘αγωγό’ ισχύει αυτό που έχει ειπωθεί από τούς Λατίνους: «verba volant, scripta manent» δηλαδή «τα λόγια ίπτανται, τα γραπτά μένουν». Ας διαβάσουμε, όμως, όπως ακριβώς το διετύπωσε ο ‘αγωγός’ έχοντας υπογραμμίσει βασικές έννοιες:

«...όταν ο Ιεχωβά αποκαλύπτεται δι’ ενός ονόματος, το όνομα αυτό έχει μεγίστη σπουδαιότητα δια τα πλάσματά του. Αποκαλύπτει εαυτόν με το όνομα Θεός, που σημαίνει τον Δημιουργόν τού ουρανού και τής γης.....Αποκαλύπτεται με το όνομα Ιεχωβά, το οποίο σημαίνει τούς σκοπούς του δια τα πλάσματά του. Αποκαλύπτεται με το όνομα Παντοκράτωρ Θεός, το οποίον σημαίνει ότι η δύναμις του είναι απεριόριστος....Αποκαλύπτεται με το όνομα Κύριος των Δυνάμεων, το οποίον σημαίνει τον Παντοδύναμον Θεόν τού πολέμου....Όταν ο Ιησούς ήλθεν εις την γην, ο Ιεχωβά απεκάλυψεν εαυτόν ως τον Ουράνιον Πατέρα τής νέας κτίσεως.....Αποκαλύπτεται με το όνομα Ύψιστος το οποίον σημαίνει ότι είναι υπεράνω πάντων...» (Ιωσήφ Ρόδερφορδ, Προφητεία, έκδ.1929, σελ.335-336).

   Τελικά ο Θεός έχει ΕΝΑ ή ΠΟΛΛΑ ονόματα αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Σήμερα λέτε ότι το όνομα τού Θεού δεν μεταφράζεται ενώ παλαιότερα το ακριβώς αντίθετο! Απίστευτα πράγματα! Ας τα διαβάσουν όλα αυτά τα ντοκουμέντα οι αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς κι ας  προβληματιστούν, εις το πότε τελικά ο ‘δούλος’ διαχέει φώς από τον Ιεχωβά και πότε σκοτάδι τού Διαβόλου; Πότε τελικά ο ‘αγωγός τού Θεού’ λέγει την αλήθεια και πότε λέγει ψέμματα; Πότε γίνεται ‘αγωγός τού Θεού’ και πότε τού κοσμοκράτορος τού σκότους, τού ψεύδους και τής διαστρεβλώσεως; (Πρβλ. «...προς τούς κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου...» Εφεσ. στ:12)

         Η ΣΚΟΠΙΑ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ

      Ας διαβάσουμε, τώρα, από τον ίδιο τον ‘αγωγό τού Θεού’ τί ‘σέρβιρε’ ως ‘τροφή τού Θεού’ το 1961:

«Το όνομα ‘Ιεχωβά’ είναι σε μορφή ρήματος απροσδιορίστου χρόνου. Γι’ αυτό το λόγο το όνομα αυτό μπορεί να μεταφραστεί όπως το αποδίδει ο Ρόδερχαμ: ‘Θα γίνει ο,τιδήποτε θέλει να γίνει’. Όλη αυτή η φράσις περιέχεται μέσα στο ένα και μόνο όνομα Ιεχωβά. Επειδή αυτό το όνομα κλείνει μέσα του όλη αυτή τη σημασία, το Ελληνικόν στη Χριστιανική Γραφή προσπαθεί να αποδώσει την έννοιάν του με την έκφρασι που απευθύνεται στον Ιεχωβά σαν Εκείνον που είναι, που ήταν και που έρχεται (‘ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος’). Με τούς τρείς αυτούς χρόνους, το Ελληνικόν ζητεί να εκφράσει το σκοπό τού ονόματος τού Ιεχωβά» (Εξηρτισμένοι εις παν έργον αγαθόν, έκδ.1961, σελ.26).

   Εμείς, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τι διαφορετικό από αυτό λέμε; ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ δεν λέμε κι εμείς; Ότι ο καθένας εις την γλώσσα του μπορεί να μεταφράσει το όνομα τού Θεού, γι’αυτό και οι Απόστολοι, γράφοντες την Καινή Διαθήκη εις τα Ελληνικά, δεν αφήνουν το όνομα τού Θεού αμετάφραστο αλλά το μεταφράζουν με την λέξη ‘Κύριος’! Θέλετε να διαβάσετε και την μεγαλυτέρα απόδειξη περί τούτου για να καταλάβετε ότι ΚΑΙ γι’ αυτό το θέμα (όπως και για πολλά άλλα) η Εταιρία Σκοπιά σάς έχει παροδηγήσει και διδάσκει πλάνη;

«Και έπεσαν οι είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσερα ζώα και προσεκύνησαν τω Θεώ τω καθημένω επί τω θρόνω λέγοντες, αμήν, αλληλούια. Και φωνή από τού θρόνου εξήλθε λέγουσα, αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι» (Αποκ. κεφ.ιθ: 4-5) δηλαδή «Και έπεσαν οι εικοσιτέσσερεις πρεσβύτεροι και τα τέσσερα ζωόμορφα όντα (άγγελοι) και προσκύνησαν τον Θεό που κάθεται εις τον θρόνο και έλεγαν: ‘Αμήν, αλληλούια’. Και μία φωνή βγήκε από τον θρόνο που έλεγε: ‘Αινείτε τον Θεό μας, όλοι οι δούλοι Του και οι σεβόμενοι Αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι’»  

   Όπως πολλοί γνωρίζουν ‘αλληλούια’ είναι η μεταγραφή τής Εβραϊκής λέξεως ‘הללויה’) הי-ול-ל-ה, al-lay-loo'-ee-ah ή Hallelujah) που σημαίνει ‘Αινείται τον Γιαχ’, όπου Γιαχ (ה’) είναι σύντμησις τού יהוה (Γιαχβέ), τού Τετραγραμμάτου, τού ονόματος δηλαδή τού Θεού.

               ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΚΑΛΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

   Εις το σημείο δε αυτό ερωτούμε τον αγαπητό κύριο Κάλλιο και τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Εφόσον το όνομα τού Θεού, το Ιεχωβά, ΔΕΝ μεταφράζεται, συμφώνως προς την πεπλανημένη διαδασκαλία που κηρύττει η Εταιρία Σκοπιά, γιατί τότε ο Θεόπνευστος Ιωάννης ‘τολμάει’ και το μεταφράζει ως ‘Θεός’; Δεν το είχε υπ’ όψιν του, ότι το όνομα έπρεπε να μείνει ως έχει, δηλαδή αμετάφραστο; Ή μήπως έκανε για μία ακόμη φορά ‘λάθος’, όπως έκανε με την προσκύνηση τού αγγέλου (Αποκ. ιθ:10), και το οποίο ‘λάθος’ επανέλαβε για ακόμη μία φορά (Αποκ. κβ:9), όπως βλασφήμως και ανερυθριάστως τολμάει να τον κατηγορήσει ‘ο δούλος’ καθώς και αρκετοί Προτεστάντες προκειμένου να μην δεχθούν προσκύνηση αγίων;

   Αυτός που έγραψε το πιο υψηλό και το πιο μεγαλήγορο κείμενο τής Καινής Διαθήκης, αλλά και όλης τής Αγίας Γραφής, το Ευαγγέλιο με τα υψηλότερα θεολογικά νοήματα, το Ευαγγέλιο με τα περισσότερα παράδοξα λόγια και νοήματα, ώστε φυσικώς και ανθρωπίνως δεν ήτο δυνατόν να έλθουν εις την διάνοια ανθρώπου, έννοιες αδιανόητες κι ανεπινόητες, ο ένας από τούς τρεις που η εκκλησία απένειμε τον τίτλο ‘ΘΕΟΛΟΓΟΣ’, ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ, ότι η προσκύνησις κτισμάτων απαγορεύεται (εφόσον «Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις» Ματθ. δ:10) ή ότι το όνομα τού Θεού ΔΕΝ μεταφράζεται;;;

   Κι αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, ότι δηλαδή τελικά το όνομα τού Θεού είναι τελικά Γιαχβέ ή ότι η πραγματική προφορά είναι άγνωστη, τότε πώς γίνεται την ίδια σχεδόν χρονική στιγμή η Σκοπιά να διακηρύττει, τρομοκρατώντας τούς ακολούθους της, ότι όποιος δεν αποκαλεί τον Θεό με το όνομα ‘Ιεχωβά’ θα σφαγεί εις τον Αρμαγεδώνα; «Θα καταφαγωθεί η σαρξ εκείνων που δεν ήθελαν να μάθουν ότι ο ζων και αληθινός Θεός λέγεται Ιεχωβά! Θα διαλυθούν ενώ θα στέκουν στα πόδια τους» (Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκατεστημένο Παράδεισο, έκδ.1960, σελ.209).

   Πώς γίνεται, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να ισχύουν αυτά τα εξωφρενικά και παράλογα και ταυτοχρόνως να ισχυρίζεται η Σκοπιά ανερυθριάστως, ότι αυτά που γράφονται εις τις εκδόσεις της προέρχονται εκ τού Θεού και ότι είναι «ο αυθεντικός προφήτης τής γενεάς μας» και «ο αληθινός εκπρόσωπος τού Ιεχωβά»; (Σκοπιά 01.06.1973, σελ.342)

   Και το ότι τα έντυπα της προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό (όσο κι αν αυτό δεν το δέχονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά), φαίνεται εμφανέστατα από την φωτογραφία εις την Σκοπιά 01.10.1987, σελ.10 όπου απεικονίζεται το χέρι τού Θεού να κρατάει τα εργοστάσια και τυπογραφεία τού ‘δούλου’, εκ τού οποίου ρέουν αφθόνως τα εγκεκριμένα υπ’ Αυτού έντυπα εις τις Αίθουσες Βασιλείας, απ’ όπου τα προμηθεύονται οι Ευαγγελιζόμενοι για να τα διανείμουν εις τον ‘αγρό’!

   Παρακαλούμε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να εξετάσετε με προσοχή όλα τα ανωτέρω ντοκουμέντα ώστε να διαπιστώσετε σε τί οδό απωλείας σάς οδηγεί ο ‘δούλος’ εφόσον, για το ίδιο θέμα, φάσκει και αντιφάσκει και τα έντυπά του έρχονται εις εμφανέστατη σύγκρουση μεταξύ τους.